چشم به راه روشنی

قربونت بشم خــــــــــــدا که به دستای خالی و زشتی و زیبایی چهره کسی نگاه نکردی قربونت بشم خـــــــدا هر وقت تنهام گذاشتند تنها کسی بودی که بودی که تنهام نذاشتیقربونت بشم خـــــــدا هردفعه صدا زدی حی علی الصلاه بشتاب به نماز اومدم با کوله بار گرفتاری اخم و تخم نکردی بگی من گرفتارم قربونت بشم خـــــــــدا یک بار ضایعم نکردی بی منت چیزی دادی التماست نکردم اگــــــــــــر تـــــــــــــــنها ترین تـــــــــــــنها شوم بازم خـــــــــــدا هســــــــــــــــــــــــــت.

مهدى موعود امام عصرعليه السلام فرزند امام حسن عسكرى‏ عليه السلام در روز پانزدهم شعبان سال 255 ه . ق (سپيده دم روز جمعه)، در شهر سامرا ديده به جهان گشود. مادر او، بانويى به نام ريحانه است كه به او نرگس، سوسن و صيقل گفته مى‏شود.

• نام او، «محمد» است كه خود پيامبرصلى الله عليه وآله اين نام را بر او نهاده و فرموده است : «اسم او اسم من است و كنيه او كنيه من» ؛ بر اين اساس كنيه او، ابوالقاسم است. وى به ابوصالح نيز معروف است. آن حضرت، داراى القاب فراوانى است ؛ از جمله : مهدى، منصور، قائم، حجت (حجت اللَّه)، صاحب الامر، بقيةاللَّه، صاحب الزمان و... . حضرت ولى‏عصر(عج) تا سال 260 ه . ق تحت تربيت و سرپرستى پدر بزرگوارش می‏زيست و در همان زمان از مردم پنهان نگه داشته میشد و جز خواصّى از شيعيان، كسى با آن حضرت ملاقات نداشت. او از سال 260 ه . ق (مصادف با شهادت پدر گرامى‏اش امام عسكرى عليه السلام) عهده‏دار منصب والاى امامت گرديد.